Seni ne yağmurlar, seller koparabilir kalbimden, ne de deli gibi esen fırtına, çünkü bir ağacın toprağa kök salması gibi bağlandım sana.
Sanki ufak bir esinti altında kalmış kır çiçekleri dalgalanıyor. “Mustafa Kutlu”
Kuzey rüzgârı da esse, kopsa da fırtına, sığınacağım tek liman sensin.
Rüzgarın estiği taraftayım senin için rüzgara karşıyım, hayata küsme ne olur geçmiş olsun diyerek yanındayım unutma bunu.
Unut,” diye yineledi saçlarımda dolaşan esinti gibi yumuşak bir sesle, “Unut ne varsa bu yaşlı dünyadan aldığın…” “Ahmet Ümit”
O günlerden bir rüzgâr eser ümitlerin seni terk eder, senden o bakışları gizler, kapkaranlık bir keder.
Bir ömür boyu sendeyim desen de istemem artık. Çünkü sen rüzgarın coşturduğu bir toz bulutusun, bugün bana esersin.
Uzaklardan bir yel eser ilkbahar akşamında. Gönüller bir olsun mekanlar kimin umurunda. Kardeşlik, sevgi hissetmektir arada yollar olsa da.
Ilık bir rüzgâr esti buradan, nereden estiğini bilemedim nereye gidiyorsun dedim, özlenen her yere dedi aklıma sen geldin çünkü özlenen sendin.
Seni ve sensizliği düşündükçe, esen rüzgarların ardından yağan yağmurlar gibi sana ve sensizliğe ağlamak istiyorum.
Rüzgar esse de sen dallarını eğme, hasret vursa da sen sakın yıkılma, ayrılık nedir acı nedir sen sakın bilme… Bu yürekten kim giderse gitsin sen sakın gitme
Güneş için aydınlatmak, kuş için uçmak, rüzgar için esmek ne ise, benim için de seni sevmek aynısı, seni seviyorum.
Sevgi rüzgarı süratli esse insan ağacından gönül meyvesini yerinden söker, hiç esmese o gönül meyvesi kurur gider.
Rüzgâr esmeyince yaprak oynamaz. “Atasözü”
Esmeyi bilmedikten sonra, rüzgâr değil fırtına olsan kaç yazar.
Gurbet eller dinlemez ferman, bendeki bu aşk bitmez inan, hasret rüzgârları esse de inan, bu sevda başkasına haram.
Gecenin tülü indi de her hasretin üstüne, bir esinti gözlerdeki yaşları ve kavuşmanın sevinci yürekteki acıları sildi. “Nazan Bekiroğlu”
Hangi mevsimin rüzgârıdır aşk, ne yana dönsem yüzüme hüzün eser.
Aklına eseni yapmazsam içim rahat etmez ayrıca boş insanlara ayıracak kadar boş zamanım yoktur benim.
Esip esip geç ey deli rüzgâr, geldiğin yerden yârin kokusu çağlar, yollara dağlara rüzgâra günaydın.
Anladım ki ben sende bir rüzgârdım estim geçtim: ama unutma, sende bende bir rüyaydın uyandım ve bittin.
Her zaman gemicinin istediği rüzgâr esmez. Türk Atasözü
Dünya unutursa dönmeyi, rüzgar unutursa esmeyi, zaman unutursa geçmeyi, belki o zaman unuturum seni.
Hiç kimse görmesin tanımasın beni bu gece çekemem boş muhabbetleri, dokunmayın bırakın kendi halime rüzgar nerden eserse hesap kitap yok bu gece.
Deli bir yağmur olsam seni yağdığım yerler kadar severdim. Deli bir rüzgâr olsam seni estiğim yerler kadar severdim. Ama ben sadece deliyim ve seni aldığım her nefes kadar çok seviyorum.
Ben her gece sen uyurken dalga olup vuruyorum sahillere, rüzgar olup esiyorum sessizce, sen uyurken yüreğim geliyor üstünü örtmeye bensizken üşürsün diye.
Bana öyle bir mektup yaz ki sevgilim açar açmaz duyayım kokunu. Sevda essin başak saçlarında, sesin yüzümü rüzgarla bulsun. Bana öyle bir mektup yaz ki sevgilim, gelsin beni en koyu zulamda bulsun ve öyle bir mektup yaz ki sevgilim varsın ölümüm olsun
Bir gün bir rüzgâr eserse oralara, seninle olan dostluğumuzu fısıldasın kulaklarına, unutma sende o rüzgarla bir tutam sevgi yolla bana.
Bilmiyorum ne vardı saçlarında. Rüzgâr mı delice eserdi, gözlerim mi öyle görürdü yoksa. Saçlarını her hali hoşuma giderdi.
Dillerim bahar ayaklarına serilsin, gözlerinde yıldızlar parlasın, ılık esen bir rüzgar sana sevgimi fısıldasın… Doğum günün kutlu olsun.
Bir ömür boyu seninleyim desen de istemem artık. Çünkü sen rüzgarın coşturduğu bir toz bulutusun, bugün bana esersin yarın ellere…