Damar Yazılar
Üzülmem mi sanıyorsun yürek ağlar gözden önce.
Yükle yalnızlığının bütün gri bulutlarını sırtıma. Vücudum yağmur sonrası toprak koksun.
Ölürsem beni yârimin kalbine gömün. Mekânım cennet olsun.
Bazen diyorum ki; ne olacak söyle gitsin. Sonra diyorum; söyleyince ne olacak, sus bitsin!
Sustuğum yerde sen varsın. Konuştuğum yerde özlemin…
İntihar köprüsü gibiyim bu günlerde, gözümden de, gönlümden de düşen düşene.
Verdiği umudu geri alan, aldığı ahı da güle güle kullansın…
Bir kadın söyleyecek çok şeyi olduğu halde susuyorsa suskunluğu bazen sağır edici olabilir.
Kalemimin kurşunu bitmiş, öldüremiyorum seni.
Dünyanın ne kadar küçük olduğunu , “Seni dünyalar kadar seviyorum” deyip de gidenlerden öğrendim.
Gel beraber alalım nefesimizi sevdiğim, sensiz boğazımdan geçmiyor.
Gözlerinin ‘kahve’sinden koy ömrüme, kırk yılın hatırına ‘sen’de kalayım…
Unutulmak kadar acıdır bazen yaşamak.
Sen beni okeydeki ortağın mı zannettin sevgili? “BİT” dediğinde biteyim, “DÖN” dediğinde döneyim!
Neyin var? “sorusuna,” Sen yoksun! ” diyesim var. Bildiğin gibi değil.
Kolumuzu ısırarak yapardık saatleri; sanki o kadarcıkken zamanın canımızı yakacağını anlarmış gibi.
Terkedilen çabuk büyür, hüzün kalana düşse de pişmanlık hep gidenin payına!
Biliyor musun şarkılara neden “parça” deniyor. İhtiyaç duyduğunda bazıları eksik bir yanını tamamlıyor.
Düştüğünde yanında olan değil, kalkman için el uzatandır. Unutma.
Ey gönüm bilmez misin gözler sebepsiz yaşarmaz, dudaklar sebepsiz kurumaz, gönülde bir dert olmadıkça kimsenin yüzü sararıp solmaz.
Kötü günde katkısı olmayanın iyi günde hissesi yoktur.
Güzel bir gülü güzel bir geceyi güzel bir dostu herkes ister. Önemli olan gülü dikeniyle geceyi gizemiyle dostu tüm derdiyle sevebilmektir.
Utanılacak bir şey değildir ağlamak, yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı.
Gerçek şu ki; hayallerimizde ki insanların hayallerinde ki insanlar değiliz!
Masal kitabı gibisin, okuması güzel ama inanması çok zor.
Simdi vur kendini. Unutulmuş bir şiirin son dizelerinde sonra yarım kalan bir şarkı ısmarla kendine. Bu kentte böyle ölünür.
Gözlerimin rengi standart ama bakışlarım adamına göre değişir.
Dönülmez akşamın ufkundayım, vakit çok geç. Bu son fasıldır ey ömrüm, nasıl geçersen geç.
En çok incittiğimiz kişilerin, aslında en sevdiklerimiz oluşu ne garip değil mi?
Allaha emanet ol dedi ve gitti! – Güldüm. — Zaten ondan başka kimim var ki? Dedim.
Cinayet saati neredeydin diye sorarlarsa unutma ‘gidiyordum’ diyeceksin.
Zor mudur gözlere bakarken aşkı görmek? Yoksa sadece aşk mıdır gözlerdeki tek gerçek?
Toprak gibi sessiz olduğum an bil ki, şimşek gibi gökte gürlüyor feryadım!